Wanneer een vliegtuig verandert in een tijdmachine

De zon schijnt nog even mooi op de stad. De mensen zijn nog even rustig en stiekem geniet ik van het missen van de commerciële December gekte in Nederland. Waar het om alles gaat behalve om pure gezelligheid en liefde. Hier ben ik al bij diversen gezinnen uitgenodigd om kerst te vieren, de winkels zijn geen parade, het feest is hier ingetogen en traditioneel. Een klein kerstmarktje op Plaza Tendillas met schattige cakejes, broden en wafelkraampjes. In 1 van de winkelstraten staat Juan in een kerstmanpak ‘Ho Ho Ho feliz Navidad’ (in mijn ogen is het net niet de kerstman, maar eerder een macho spanjaard die ondertussen wat nummertjes wilt regelen). Uiteindelijk is sinterklaas ook net niet de goedheilig man maar een ordinaire racist. Als iedereen gewoon het hele jaar lief zou zijn hoefde Spanje ook niet overbevolkt te raken, dat neemt misschien ook al een hoop economische problemen weg. Gelukkig dat de Spanjaarden niks afweten van deze groep inwoners, Nederlandse afdankertjes die ook meeprofiteren van de financiële steun en nog niet gesproken over de martel materialen en opvoed cursussen die handen vol met geld kosten. Van dat geld kan heel Spanje Engels spreken. Genoeg over de ‘feest’ dagen.

Afgelopen week hebben meerdere vriendjes weer rondgesnuffeld in mijn poppenhuis. Met de constante opmerking ‘het lijkt wel alsof we terug zijn in de tijd’. Misschien is dat het ook wel geworden een reis terug in de tijd en terug naar de prioriteiten in het leven. Alle mensen die ik hier ken maken hun eigen zeep, kleding en broden. ‘Ouderwets’ zou je denken maar zijn we niet met z’n allen op zoek naar een duurzame wereld..
Deuren van huizen staan open, barretjes eigenaren die 1 uur later dan openingstijd aankomen omdat ze tot de madrugada hebben gedanst. Briefjes op deuren ‘we zijn melk halen tot over een kwartiertje’ waar mee bedoelt wordt (de eigenaar en zijn hond). De vraag die ook vaak gesteld wordt door poppenhuis bezoekers is ‘verveelt het niet?’, NEE. Lieve mensen, een prachtig straatbeeld en onschuld verveelt niet. Het verveelt alleen wanneer de drang naar het onbekende om de hoek komt kijken. Aangezien dat onbekende bij mij bekend is, vind ik het heerlijk om te verdwalen in het voor mij onbekende.

Volgende week begin ik in een nieuw departement ‘Marketing en Sales’, met een interessante supervisor. Een modepopje die zichzelf liever ziet werken in een Hilton, ik ben benieuwd naar onze samenwerking en mijn taak en rol in deze outlet. Morgenochtend staat Medinat-al Zahra op de planning, een oud Arabisch dorp waar nog veel van intact is gebleven. Ik laat mij verrassen. Met volgende maandag ook nog een bezoekje aan het lelijke eendje van Andalusië, Malaga.

Tot snel guapas!

Besito,

Florita