KIJK-DOZEN
Door: Flora Nacer
Blijf op de hoogte en volg Flora
19 November 2014 | Spanje, Córdoba
Terwijl de zon trouw om mij heen danst, leer ik Spaanse woorden. Om zo mijn gebrabbel om te zitten in gesproken taal.
Ik begon mijn dag in de Romeinse baden van het hotel, de General Manager vond dat de muren van de baden schoongemaakt moesten worden. En wie kan je dan beter inzetten dan Flora, simpelweg omdat verder niemand hier serieus op zou zijn gegaan. Dus daar ging ik, om tien uur vanochtend de gesloten SPA in, om mijn missie uit te voeren. In badpak gleed ik in de verschillende baden, die 1 voor 1 met mij deden wat je verwacht op een brakke ochtend als deze.
Vervolgens werd mij gevraagd de komende dagen Maintenance te helpen. Zo had Rafa (Supervisor Maintenance) na lang wachten eindelijk een trainee onder zijn gezag. Ik speelde het spelletje mee en heb wel 20 stoelen geschuurd, geolied en geverfd in mijn kloffie. Omringd door de dozen en stellage kasten, konden mijn vrije gedachtes weer een rol spelen in mijn werk. En oh wat heb ik veel geleerd over alle diversen houtsoorten en hoe ze te behandelen. Omdat ik zelf mijn rooster in kan delen bij mijn nieuwe soepele werkgever ‘Rafa’ doe ik dit graag. Deze drie dagen begin ik om tien uur wat mijn middag uitrekt, zodat ik nog beter de zon kan achtervolgen en terrasjes kan hoppen. Om zo ook deze brief met rode wangetjes te schrijven, want ja ze schijnt zo fel vandaag.
‘The more I learn, the more I realize how much I don’t know.’ Zelfs hier in Zuid-Spanje, weet meneer Einstein een plekje te vinden in mijn chaotische gedachtes. Elke week is een leerproces en de vraagtekens nemen toe. Het is verwarrend om mij te realiseren dat er zoveel meer is dan dat kleine vertrouwde leventje in Nederland, en wat is het wereldje wat je denkt te kennen eigenlijk zo’n klein deel van waar het echt om gaat. Iedereen om mij heen heeft een eigen kijkdoos, zo ben ik het gaan zien. Maar de enige manier om de mooiste kijkdoos te maken, is om inspiratie op te doen bij andere, juist niet te lang blind staren op jouw kunstwerkje. Maar wat kan het werk van de mensen om je heen tegenvallen en wat kan je eigen werk opeens voelen als een mislukking.
Mijn volgende verhaal zal een nieuwe personage bevatten die ik enorm lief heb en naar uitkijk om deze ontdekkingen mee te delen.
Tot snel guapas!
Besitos,
Floralita
Ik begon mijn dag in de Romeinse baden van het hotel, de General Manager vond dat de muren van de baden schoongemaakt moesten worden. En wie kan je dan beter inzetten dan Flora, simpelweg omdat verder niemand hier serieus op zou zijn gegaan. Dus daar ging ik, om tien uur vanochtend de gesloten SPA in, om mijn missie uit te voeren. In badpak gleed ik in de verschillende baden, die 1 voor 1 met mij deden wat je verwacht op een brakke ochtend als deze.
Vervolgens werd mij gevraagd de komende dagen Maintenance te helpen. Zo had Rafa (Supervisor Maintenance) na lang wachten eindelijk een trainee onder zijn gezag. Ik speelde het spelletje mee en heb wel 20 stoelen geschuurd, geolied en geverfd in mijn kloffie. Omringd door de dozen en stellage kasten, konden mijn vrije gedachtes weer een rol spelen in mijn werk. En oh wat heb ik veel geleerd over alle diversen houtsoorten en hoe ze te behandelen. Omdat ik zelf mijn rooster in kan delen bij mijn nieuwe soepele werkgever ‘Rafa’ doe ik dit graag. Deze drie dagen begin ik om tien uur wat mijn middag uitrekt, zodat ik nog beter de zon kan achtervolgen en terrasjes kan hoppen. Om zo ook deze brief met rode wangetjes te schrijven, want ja ze schijnt zo fel vandaag.
‘The more I learn, the more I realize how much I don’t know.’ Zelfs hier in Zuid-Spanje, weet meneer Einstein een plekje te vinden in mijn chaotische gedachtes. Elke week is een leerproces en de vraagtekens nemen toe. Het is verwarrend om mij te realiseren dat er zoveel meer is dan dat kleine vertrouwde leventje in Nederland, en wat is het wereldje wat je denkt te kennen eigenlijk zo’n klein deel van waar het echt om gaat. Iedereen om mij heen heeft een eigen kijkdoos, zo ben ik het gaan zien. Maar de enige manier om de mooiste kijkdoos te maken, is om inspiratie op te doen bij andere, juist niet te lang blind staren op jouw kunstwerkje. Maar wat kan het werk van de mensen om je heen tegenvallen en wat kan je eigen werk opeens voelen als een mislukking.
Mijn volgende verhaal zal een nieuwe personage bevatten die ik enorm lief heb en naar uitkijk om deze ontdekkingen mee te delen.
Tot snel guapas!
Besitos,
Floralita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
