Zon-dag

Valeee,

Het is zondagmidag, ik geniet van een koffie in een winkelstraat waar winkels somber hun deuren hebben gesloten om een zondag een rustdag te laten zijn, zoals die bedoelt is. Om mij heen zit iedereen te genieten van een koffie met een krantje of een sigaretje. Ik kijk naar ze en laat me meeslepen door de zondag die er is maar niks van je verwacht.

Na drie weken kamers schoonmaken en vooral bedden opmaken liep ik gisteren het kantoor in om mijn shift voor te bereiden. En daar stond Maribel, mijn bazin met een brede glimlach. Ze bood me een kopje koffie aan en we plofte samen neer op een stoel. De koffie was op z’n Spaans veel te zoet maar ik vond het wel iets hebben. We zaten zwijgend tegenover elkaar totdat ik de eerste stap nam: ‘Hacia antes trabajar aqui?’ dat komt neer op wat deed je hiervoor. Haar antwoord was ik werk mijn hele leven in Housekeeping en soms moet je op tijd de supervisor rol inslaan voordat je je lichaam kapot rent. Ze vroeg mij of ik plezier had in het werk. Ik zweeg keek naar beneden om haar vragende blik te ontwijken en knikte voorzichtig nee.

Dit heeft geleidt tot een gesprek met Alberto de General Manager. Maribel gunt mij een leuke baan en een paar leerzame maanden in dit Hotel waar veel mogelijkheden zijn. Als ik haar in de avond maar blijf helpen met een turn down service ( dit houdt in gordijnen sluiten van de hotelkamers, prullenbakjes legen en het bed slaap klaar maken).

Toen ik vervolgens met volle nieuwe energie kamers aan het schoonmaken was met een vooruitzicht op een nieuwe leerweg. Gaf Maribel aan dat ik morgen even goed moet genieten van mijn zondag en alleen een tarde shift hoef te draaien, en dat ze maandag op mijn vrije dag met Alberto gaat kijken naar een andere mogelijkheid voor mijn ochtendshift dan bedjes opmaken. De lach die ze creëerde op mijn gezicht raakte haar duidelijk ook, ze gaf me een knipoog en zei: ‘Uno y media tu vas comida un poco y volver a la casa guapa!’.

Vanwege mijn vrije ochtend ben ik gisteren met Youree weer eens de mensen van de nacht op gaan zoeken. We belandden in een gezellige cocktailbar die bruisde van de Cordobese bevolking. Er werd uitbundig gedanst en de plaatjes werden verwisseld bij een wat dikkere Spaanse lolbroek in een hele saaie zwarte blouse, die overgangen nog niet zo goed onder controle had waardoor je vaak toch wat misstappers maakten tijdens het dansen. Maar het klopte, het was een feestje.

Het publiek was verder geen vage naam aan te geven zoals ‘hipsters’ ‘alto’s’ oh of toch ‘skaters’. Nee het waren mensen die in zijn voor een feestje. Ik probeerde nog wat Spaans te brabbelen en onderweg naar huis had ik een heel sterk gevoel dat ik hier hoor. Hier tussen de pittoreske straatjes, de oude vrouwtjes en de sinaasappelbomen waarvan de vruchten overigens allemaal groen zijn.

Deze stad kent geen zorgen. Zolang je geld hebt voor eten, een klein kamertje en een biertje op zijn tijd, is de rest enkel opvulling van leegte.

Alles wordt anders vanaf morgen, een nieuw departement, nieuwe inspiratie en een nieuwe kans om stappen te maken. Zal deze stage dan behalve een hoop sociale kennis ook wat diepgang in mijn studie kunnen brengen..


Beso,


Floralita